Wie wat bewaart....

Op een molen kun je altijd alles gebruiken. Dat stukje hout om een spietje van te maken, die roestige lange spijker, dat ene schroefje. Het is dan ook begrijpelijk dat molenaars echte verzamelaars zijn. Altijd met in hun achterhoofd: “Laten we maar even bewaren, weggooien kunnen we het altijd nog.”

Ook op molen de Nijverheid in Stramproy waar molenaar Jac Nijs en vrijwillig molenaar Geert Hannen draaien en malen en waar inmiddels tientallen aankomend vrijwillige molenaars hun eerste kennismaking met een molen gemaakt hebben, geldt de stelregel van Wie wat bewaart, heeft wat. En er valt altijd ook wel wat te repareren of te verbeteren. Dus geklust wordt er ook altijd.

Dat leverde deze zomer, op de warmste dag van de hele zomer, wel opmerkelijk tafereel op.  Vrijwillig molenaar in opleiding, bestuurslid van Molenstichting Weerterland en actief en enthousiast klusser Jan Croonen was samen met molenaar Jac Nijs op zoek naar dat ene schroefje. Een schroefje met een kruiskop  dat niet te lang maar wel weer voldoende dik moest zijn. 

Naar de winkel gaan om één enkel schroefje van de juiste afmetingen aan te schaffen was geen optie. En Jac wist zeker dat hij ergens in het een of andere doosje of kistje nog ergens zo'n schroef had liggen. Dus werd een kist met honderden schroefjes, boutjes, spijkertjes. langere nagels, kromme spijkers en nog veel meer ander oud en vaak al roestig materiaal omgekieperd en op een papieren meelzak uitgespreid. Op zoek naar dat ene zelftappende schroefje. 

Na het nodige snuffelwerk werd het nog gevonden ook.

Wie wat bewaart…. juist… die heeft wat.  En grijpt dus nooit mis.