Gaat Weert de vier molens verkopen?

Blijft molenbezoek mogelijk of wordt het wegbezuinigd?

Gaat Weert de vier molens die eigendom zijn van de gemeente verkopen? Die vraag is plots actueel geworden na het openbaar worden van de gemeentelijke bezuinigingscatalogus. Het gaat dan om de Annamolen van Keent en Tungelroy en de Sint Jan en De Nijverheid in Stramproy.

Deze catalogus is een ambtelijke opsomming van gemeentelijke uitgaven waarop mogelijk bezuinigd kan worden. Niet meer maar ook niet minder. En in deze catalogus staat ook de verkoop van de vier gemeentelijke molens als mogelijke bezuiniging genoemd. Indicatief wordt een bedrag van 100.000 euro aan eenmalige inkomsten uit verkoop en een jaarbedrag van ruim 38.000 euro aan wegvallende jaarlijkse onderhoudslasten ingeboekt.

Is er nu aanleiding om ons als Molenstichting Weerterland, vlak voor de feestelijke afronding van de restauraties van de vier molens, een project van een slordige 700.000 euro, erg grote zorgen te maken? Moet de driekleur nu halfstok in plaats van in de top van de vlaggenmast? 


Daar moeten we genuanceerd op reageren. Feit is dat de verkoop in de catalogus staat. Dus bestaat de kans dat de Weerter gemeenteraad daadwerkelijk kan besluiten om de molens van de hand te doen. Wij zullen als molenstichting proberen met kracht van argumenten de raad ervan te overtuigen dat verkoop geen goede maatregel is. In ieder geval een maatregel die niet het beoogde effect zal hebben. Je kunt wel besluiten om deze monumenten van de hand te doen maar dan heb je nog geen koper gevonden. En mocht de raad toch besluiten tot verkoop dat zullen wij in ieder geval proberen aan een eventuele verkoop duidelijke en spijkerharde voorwaarden qua gebruik, beheer en bestemming te verbinden.

Je moet je echter in deze tijd ook de vraag stellen hoe reëel deze door de gemeente gesuggereerde verkoop is. Is het niet een bezuinigingsvoorstel dat uiteindelijk nooit waargemaakt kan worden? Je kunt niet verwachten dat er veel particulieren in de rij zullen staan om een van de molens te kopen. Laat staan alle vier de molens. Immers onze molens zijn rijksmonumenten met alle daaraan verbonden beperkingen, lusten maar vooral ook lasten.

Zo kun je in de molens niet zomaar een andere activiteit onderbrengen. Een café, restaurant of misschien kantoor of woning wanneer daardoor het monumentale karakter wordt aangetast. En van een eventuele koper van een molen mag ook verwacht worden dat die koper in ieder geval "iets" met molens heeft. Een monument als een molen kopen zuiver als beleggingsobject om daar in de toekomst geld aan te verdienen, dat doet anno 2011 niemand meer. Want wie rekent weet dat hij daar geld op toe zal leggen.

De recente geschiedenis heeft al eens geleerd dat molens geen courante objecten laat staan verstandige beleggingen zijn. Immers het waren in de jaren 60, 70 en 80 de gemeenten Weert en Stramproy die de molens uiteindelijk maar aankochten toen bleek dat verkoop in de vrije markt onhaalbaar was en de molens als monument steeds verder verkommerden. Wij kunnen ons niet voorstellen dat de gemeente die enkele jaren geleden 400.000 € heeft gereserveerd om deze monumenten te restaureren nu accepteert dat deze monumenten opnieuw tot verval komen. Dat zou een verantwoordelijke overheid en gemeentebestuur onwaardig zijn.  


Dus denken (hopen) we dat het allemaal niet zo'n vaart zal lopen. Maar we blijven hoe dan ook alert.