Icoon van IJver

De molen van Nijs, de uit 1903 daterende beltkorenmolen aan de Veldstraat in Stramproy, heeft sedert 21 juli een eigen gedicht. De in Weert wonende auteur Paul Sterk schreef voor de molen De Nijverheid het sonnet Icoon van IJver. Het gedicht is niet alleen een ode aan de molen maar meer nog een eerbewijs aan de molenaarsfamilie Nijs die generaties lang op deze molen heeft gedraaid.

Jac Nijs (links) de laatste molenaar op de molen van Nijs en auteur Paul Sterk onthullen samen het sonnet voor De Nijverheid.

Het voordragen van het gedicht voor de Nijsmolen was een van de feestelijke hoogtepunten van de Sint Victorviering van Molenstichting Weerterland. Ook werd het sonnet, met muzikale begeleiding van Jos van Dooren, gezongen door de Weerter zangeres Wendy van Dooren.

Tijdens de jaarlijkse feestdag voor de molenaars werd bovendien de Zilveren Molenwiek, een blijk van waardering voor grote betrokkenheid bij het behoud van de molens in het Weerterland uitgereikt. De Zilveren Molenwiek, een zilveren draagspeld ontworpen door edelsmid Diana van der Linden, werd uitgereikt aan ambtenaar monumenten van de gemeente Weert mevrouw Joke Jongeling.

Icoon van ijver 

Geheel in de geest van negentiendrie

 Noemen ze hem: De Nijverheid. 

Zijn doopnaam ademt taaie vlijt 

En is vergeven van nostalgie. 

Er volgen gouden korenjaren.

De mannen van Nijs spannen de kroon.

Zo wordt dit monument een icoon

Van ijver voor trouwe molenaren. 

Zulke mannen maken, vakbekwaam,

Van een maalbaan een muldersparadijs 

En houden hun kruiwerk arbeidzaam. 

Ziedaar de eenvoud van een eerbewijs.

Uit de volksmond rolt een nieuwe naam.

Heel Rooj noemt hem nu de Molen van Nijs.